Dante

Circle of eight/ Zaklęte piętro (2009)

Młoda dziewczyna wychowana na farmie przeprowadza się do miasta by wynająć mieszkanie w kamienicy „Dante”. Już pierwsze godziny spędzone w tym osobliwym budynku przyprawi dziewczynę o zgrozę.

Natarczywie uprzejmi mieszkańcy koniecznie chcą się z nią zaprzyjaźnić, zapraszają do siebie, wpadają do niej bez zapowiedzi, wygłaszają jakieś enigmatyczne monologi.

W końcu Jessika zapoznając się z nowym miejscem zaczyna napotykać zwłoki swoich sąsiadów porozrzucane po kątach, tu ktoś wisi, tu ktoś leży z torebką foliową na głowie etc. jednak wszyscy bagatelizują te jej rewelacje kładąc uznając je za objawy załamania nerwowego Jessiki. Wszytko wydaje się być solidnie zaplanowane tylko nasza bohaterka nie bardzo ogarnia do czego to wszytko zmierza.

„Zaklęte piętro” to dość pokręcony film. Może nastręczyć pewnych problemów ze zrozumieniem puenty, próby doszukania się sensu mogą znudzić widza – i pewnie wielu znudziło, bo ocena na FW to 3,8…

Z tak niska ocena się nie zgadzam, bo obraz ma fajny nastrój, taki jaki można stworzy na oszczędnej zamkniętej przestrzeni.

Wątek podejrzanych sąsiadów, który doprowadzają do obłędu młodą dziewczynę, może się skojarzyć ze świetnym „Lokatorem” Polańskiego.

Zakręcona fabuła wciąga- może nie każdego, ale mnie tak. Widz może sobie znaleźć własną drogę interpretacji- pod warunkiem, że mu się chce szukać:)

Reżyser obrazu nie ma dużego doświadczenia z filmami, za to z serialami: hoho:) To twórca między innymi „Ostrego dyżuru”, „Buffy postrach wampirów”, czy moich ulubionych „Gotowych na wszytko”.

Moja ocena:

Straszność:7

Fabuła:7

Klimat:8

Zaskoczenie:7

Zabawa:7

Aktorstwo:7

Zdjęcia:7

Oryginalność:7

To coś:7

Dialogi:6

70/100