W ciemnym domu

Dark Circles (2013)

Świeżo upieczeni rodzice małego Tannera, Penny i Alex zostają właścicielami okazałego domu na wsi. Z radością przenoszą się tam, ale szybko zaczynają żałować swojej decyzji. Okazuje się, że w sąsiedztwie trwają prace budowlane, a hałas im towarzyszący uniemożliwia normalne funkcjonowanie w ciągu dnia. Nocą, natomiast, po ich domu przemyka tajemnicza kobieta, która wyraźnie interesuje się ich dzieckiem. Parze powoi zaczyna odbijać.

„Dark Circles” to jeden z tych najbardziej niedocenianych horrorów. Nie powiedziałabym, żeby był fenomenalny, ale na pewno nie postawiłabym go w jednym szeregu z gniotami. Ma swoje wady, ale ma także zalety i o tym teraz będzie.

Za reżyserie i scenariusz obrazu odpowiada Paul Soter, specjalizujący się w typowych amerykańskich komediach. Czy w związku z tym jest w stanie czuć klimat grozy i dobrze go oddać na ekranie?Powiem tak, radzi sobie.

Scenariusz stworzony jest na podstawie spranego już schematu, ale unika bardzo topornego i tradycyjnego podejścia. Łączy w sobie elementy ghost story, home invasion i paranoid thriller.

Jest wątek załamania nerwowego spowodowanego przemęczeniem, obraz rozpadu więzi między bliskimi w sytuacji kryzysu, jest wiecznie wrzeszczące niemowlę, artysta, którego przerastają domowe obowiązki, nie do końca gotowa na macierzyństwo młoda matka i tajemnicza lokatorka, najpewniej przybyła z zaświatów.

Jeśli chodzi o realizację projektu to bardzo raziły mnie zbyt ciemne zdjęcia. Rozumiem, coś czai się w mroku, ale serio ciężko to dostrzec.

Podobny sposób prezentowania tego co ma wystraszyć widza mamy chociażby w serii Paranormal Activity. Jednak jak za pewne pamiętacie, w tamtym filmie nic praktycznie się nie dzieje, więc cała uwaga może skupić się na tropieniu zjawy w zakamarku kadru.

„Dark Circle” nie jest tak statyczny. Dużo więcej się w nim dzieje i dobrze, że się dzieje, bo dzieje się dobrze:)

Mamy tu pewien rodzaj kiełkującej paranoi, nasi bohaterzy są krańcowo wykończeni tym co zdaje się ich osaczać. Nie radzą sobie.

Podobał mi się sposób w jaki pokazano rozpad ich egzystencji. Po miesiącu w nowym domu, Alex wygląda jak zombie, Panny jakby ją zdjęli z krzyża, w dodatku sama już nie wie, co jest rzeczywiste, co nie. Dom zamiast rozkwitnąć dzięki nowym lokatorom wygląda jak polana zniszczeń.

Wszystko fajnie. Jak na debiut w świecie horroru nawet bardzo fajnie.

Plus ode mnie również za zakończenie. Może nic specjalnego, ale inne niż się spodziewałam.

Moja ocena:

Straszność: 7

Fabuła:7

Klimat:8

Napięcie:7

Zabawa:7

Walory techniczne:6

Aktorstwo:7

Zaskoczenie:7

To coś: 7

Oryginalność:6

69/100

W skali brutalności: 2/10