Tales of Terror/ Opowieści niesamowite (1962)
Roger Corman słynie z miłości do literatury i swoich ekranizacji opowiadań Poego. Ostatnio miałam okazję zapoznać się z jego horrorową nowelą filmową „Opowieści niesamowite”.
Obraz składa się z trzech opowieści, ich pierwowzory możemy znaleźć w opowiadaniach Edgara Allana Poego. Pierwszy film to adaptacja „Morrelli”. Młoda dziewczyna przybywa z daleka do domu swojego ojca, który porzucił ją w dzieciństwie winiąc ją za śmierć żony. Pan Locke to ucieleśnienie rozpaczy. Po ponad 20 latach nadal nie pozbierał się do kupy po tragedii jaką była śmierć ukochanej. Dużo popija, trzyma w sypialni trupa małżonki. Jego córce udaje się nieco skruszyć lód jego serca, jednak mściwy duch jej matki szybko wkracza do akcji.
Pierwsze skrzypce w tym filmie gra Vincent Price, chyba ulubiony aktor Cormana, gdyż obsadził go w swoich filmach wielokrotnie.
W tejże noweli filmowej spotkamy Price’a w każdej odsłonie.
Drugi film to adaptacja „Czarnego kota”. Moim zdaniem najbardziej udany film z „Opowieści niesamowitych” i generalnie jedno z moich ulubionych opowiadań Poego:
Podstarzały pijak o dźwięcznym imieniu Montresor (genialna rola Petera Lorre) boryka się z wieloma problemami. Niewdzięczna małżonka Annabel nie chce oddawać mu pieniędzy na przepicie, w dodatku zaczyna spotykać się pod jego nosem z pewnym dostojnym degustatorem win, do tego ten kot, ten wkuriwający kot, który ostateczni przysłuży się do upadku Montresora i jego klęski.
– Opowieść bardzo żartobliwa, ale także mroczna i intrygująca.
Ostatni z filmów to ekranizacja „Prawdziwego opisu przypadku Pana Waldemara”, umierającego człowieka, który w seansach mesmerycznych szuka ratunku przed bólem. Usłużny hipnotyzer, w zamian za drobną przysługę -udział w eksperymencie- oferuje mu „znieczulanie”. Waldemar bardzo kiepsko wyjdzie na tym interesie…
Twórczość Poego to niezmiennie miłość i śmierć. Zawsze przewija się tu oszalały z miłości i tęsknoty nieszczęśnik, zjawiskowo piękna- często martwa kobieta i sporo alkoholu:)
Dla fanów wybujałej i mrocznej wyobraźni Poego i humoru Cormana.
Moja ocena:
Morella: 6/10
Czarny kot :9/10
Prawdziwy opis przypadku Pana Waldemara: 6/10
7/10
Dodaj komentarz