Została tylko cisza

Das Letzte Schweigen/ Cisza (2010)

W 1986 roku na niemieckiej prowincji dochodzi do brutalnej napaści na jedenastoletnią Pie. Dziewczynka zostaje zgwałcona i zamordowana, a sprawca przez lata pozostaje nieuchwytny.

Ponad dwie dekady później inna dziewczynka znika, na polu pszenicy leży kolejny porzucony dziecięcy rowerek. Dla policji prowadzącej śledztwo jest to znak, że morderca z przed lat powrócił.

Niemiecki thriller „Cisza” jest jednym z lepszych obrazów o tematyce zbrodni na nieletnich jaki miałam okazje oglądać. Wróciłam do niego po latach po to by móc Wam go przedstawić.

Obraz szwajcarskiego reżysera o niewielkim acz konkretnym dorobku (obecnie facet odpowiada za serial „Dark„) łączy w sobie walory kina kryminalnego z psychologicznym dramatem i thrillerem.

W przeciwieństwie do większości filmów z gatunku już na wstępie mamy okazję poznać sprawcę. Jest to bezwzględny i okrutny człowiek, który postanowił dać upust swoim żądzom. Pewnego letniego dnia w czasie przejażdżki z kolegą, o jak sądzi, identycznych preferencjach napotyka dziewczynkę jadąca rowerem przez pola. Bez ceregieli napada na nią i gwałci podczas gdy jego towarzysz patrzy na wszytko w osłupieniu. Gdy Timo, bo tak nazywa się współudziałowiec w zbrodni zrywa z nim kontakt gwałciciel znowu zostaje sam. Czyżby się pomylił?

Timo przez lata walczy z wyrzutami sumienia. Zakłada rodzinę, zmienia nazwisko, stara się żyć normalnie. Jednak to zdarzenie cały czas w nim siedzi,a wielki come back jaki funduje stary znajomy boleśnie przypomina mu o tym… kim jest.

Moi Drodzy jest to film o dwóch pedofilach, z czego jeden dopuszcza się zbrodni wchodząc na level drapieżnika i drugi, bierny w swoich  ciągotach, ogranicza się do masturbacji i ukradkowego popatrywania na dzieciaki.

Może o tym nie wiecie, ale nie każdy pedofil jest gwałcicielem. Zdziwię Was jeszcze bardziej, większość czynów pedofilnych wcale nie wynika z pedofilii. Większość facetów zabierających się za dzieci robi to bo są łatwym obiektem, łatwiej zgwałcić dziecko niż dorosłą kobietę czy tym bardziej mężczyznę. Żeby dopuścić się czegoś tak okrutnego trzeba mieć w sobie psychopatyczny rys, a jak pokazuje postać Timo, nie każdy go ma. Ot taka seksuologiczna ciekawostka.

„Cisza” podchodzi do tego kontrowersyjnego tematu z chłodem, który może przyprawić o dreszcze. Fakt, że ojciec rodziny był tylko o krok od gwałtu na dziecku mrozi krew w żyłach. Fakt, że inny bohater bez najmniejszych wątpliwości na ów czyn się decyduje, co więcej powtarza go, jest jeszcze bardziej szokujący dla widza.

W tym wszystkim znajduje się miejsce na poznanie obydwu antybohaterów, kamera ani myśli odwracać od nich swój wzrok. W najgorszych chwilach słońce opromienia oblicza, których wolelibyśmy nie widzieć. Mimo, że produkcja nie epatuje wizualna brutalnością już sam kontekst jest wystarczająco odpychający i wcale nie musicie być szczególnie wrażliwi.

Ten film ma w sobie coś takiego, że nie da się obok niego przejść obojętnie, choć wcale nie jet pierwszym ani ostatnim obrazem o takiej tematyce. Myślę, że „Cisza” zbliża się do niej bardziej niż przywykliśmy.

Moja ocena:

Straszność:3

Fabuła:9

Klimat:9

Napięcie:7

Zabawa:9

Zaskoczenie:6

Walory techniczne:9

Aktorstwo:8

Oryginalność:8

To coś:8

76/100

W skali brutalności:2/10