Sum-bakk-og-jil/ Zabawa w chowanego (2013)

 

„W mojej dzielnicy krąży pewne legenda. O dzikich lokatorach, którzy żyją w cudzych domach pod czyjąś nieobecność, powoli przejmując mieszkanie” –

Od takich słów zaczyna się zeszłoroczny obraz produkcji Korei Południowej. Dają one nam niejaką zapowiedz tego, czego dotyczyć będzie film, nie zdradzają jednak z jak zakręconą i dobrą historią będziemy tu mieli do czynienia. Moim pierwszym skojarzeniem był hiszpański obraz „Dziwny lokator„, również bardzo dobry i poniekąd pokrewny tematycznie. Okazało się jednak, że thriller Jung Huh to zupełnie świeży pomysł. A takie lubię jak diabli:)

Nie znalazłam informacji na temat wcześniejszych tworów tego reżysera, więc jeśli jest to jego debiut to czapki z głów Panie i Panowie.

Koreańskie kino bardzo mile mnie zaskakuje. Każdy kolejny obraz jest dobry, bardzo dobry lub rewelacyjny. „Zabawa w chowanego” tkwi gdzieś pomiędzy bardzo dobry, a rewelacyjny. Jest to oczywiście moja subiektywna ocena, co podkreślam z uwagi na to, że nie każdy lubi skośne kino.

W przeciwieństwie do chociażby Japończyków twórcy koreańskiego kina grozy nie sięgają po tematykę duchów. Celują raczej w kinie psychologicznym, gdzie groza bazuje na klimacie szaleństwa i lęku przed tym co namacalne.  Mamy więc tu filmy o traumach przeszłości  jak „Opowieść o dwóch siostrach”, czy o psychopatach jak „Ujrzałem diabła„, czy „Zagadka zbrodni„.

„Zabawa w chowanego” posiada elementy obydwu filmów. Bardzo istotną rzeczą jest przeszłość naszego bohatera, gdzie tkwi tajemnica jego relacji, a raczej jej braku, z bratem.

Mamy tu też postać przyczajonego włamywacza w motocyklowym kasku o tożsamości nieznanej i trudnej do odgadnięcia do momentu, w którym sam twórca zdecyduje by nam ją ujawnić.

Szaleństwo towarzyszy nam przez cały film. Objawia się w obsesyjno kompulsywnych zachowaniach głównego bohatera, wylega na ulicę w postaci pomylonego oberwańca, który Seong-soo kojarzy się z bratem, czy zdziwaczałej kobiety z sąsiedztwa. Wszytko to sprawia, że doskonale wczułam się w nastrój tej szalonej historii.

Jednym słowem, bardzo dobre kino. Polecam każdemu kto jest w stanie łaskawym okiem spojrzeć na azjatyckie kino grozy.

Moja ocena:

Straszność:6

Fabuła:10

Klimat:9

Napięcie:9

Zabawa:10

Zaskoczenie:10

Oryginalność:9

To coś:9

Aktorstwo:7

Walory techniczne:7

86/100

W skali brutalności:3/10