Mitologia Słowiańska i Polska – Aleksander Bruckner
Wierzenia dawnych ludów słowiańskich są tyle ciekawe i intrygujące co… niezbadane. Chrystianizacja Europy i walka o wyplewienie wszelkich oznak pogaństwa skutkowała bardzo ograniczonym dostępem do jakichkolwiek wiarygodnych danych, na podstawie, których współcześni naukowcy mogliby prowadzić metodologicznie istotne badania.
Aleksander Buckner, urodzony w Taropolu polski slawista zajmujących się historią literatury i kultury polskiej podejmował próby badania zagadnienia wierzeń słowiańskich w ogromnym stopniu na podstawie tego co zachowało się w polskim folklorze czasów chrześcijańskich. Jego opublikowana w 1918 roku „Mitologia słowiańska” i wydana w1824 „Mitologia polska” przeszły bez większego echa, jednak dziś traktowane są jako ważny przystanek na drodze rozwoju badań nad kulturą słowiańską.
Nie najlepiej wyszłam na spotkaniu z pracą Brucnera, ale winę za to dzielę na dwoje. Na siebie biorę winę za zbyt mała orientacje w temacie mitologii Słowian i brak doświadczenia w czytaniu prac naukowych z dziedzin kulturoznawczych i historycznych. Pierwsze przewinienie sprawiło, że szybko pogubiłam się w tekście, który wymagał pewnego zaawansowania. Bruckner nie bawi się w tłumaczenie podstaw. Drugie doprowadziło mnie do szybkiego zmęczenia tekstem, którego język tyle naukowy co dodatkowo archaiczny nie był łatwo przyswajalny.
Do samego autora mogę mieć pretensje o swego rodzaju manierę wyższości z jaką podchodzi do tematu. Nie wiem jak wy, ale osobiście miałam wrażenie, że Bruckner pisał obydwie prace na ostrym wkurwie, na mniej rozgarniętych panów badaczy z którymi musiał, no po prostu musiał wejść w polemikę. w efekcie każdemu stwierdzeniu towarzyszyły słowa oburzenia kierowane do tego czy owego konkurenta w temacie, który oczywiście się bezczelnie myli rozważając te same zagadnienia. Jeszcze jedna sprawa: choć badania na temat kultury słowiańskiej idą raczej mozolnie to od lat 20 XX wieku sporo w tym temacie jednak zrobiono i „Mitologia Słowiańska i Polska” zwyczajnie straciły na aktualności.
Moja ocena: 3/10
Dziękuję wydawnictwu Replika
Ad vocem tych uwag autora – to taki zwyczaj, że w opracowaniach okołonaukowych wchodzi się w polemikę z innymi badaczami. Czasem uprzejmie wykazują, czemu nie ma racji, czasem wprost nazywają bzdurami niewartymi wzmianki. Chyba tylko książki pokroju Michio Kaku czy Hawkinga są ugrzecznione.