Rozmowy z seryjnymi mordercami –
Co sprawia, że ludzi tak interesują historie seryjnych morderców? Polski psycholog kryminalny doktor Daniel Boduszek stwierdził kiedyś, że chodzi o adrenalinę, dreszczyk emocji, któremu towarzyszy śledzenie losów osób wyjętych z pod prawa. Rozważając to na gruncie filozoficznym może chodzić o mroczny pierwiastek ludzkiej natury, który każde nam spoglądać w ciemność. (Nietzsche się kłania) Myślę, że jedno nie wyklucza drugiego, a krótka wycieczka po mrocznej otchłani może być frapującym doświadczeniem, pod warunkiem, że odbywa się w kontrolowanych warunkach;)
Ciężko mi oszacować jak wiele godzin spędziłam w 'otchłani’, ale z pewnością zdarzało mi się zejść niżej niż w czasie przeprawy z książką Christoper’a Berry’ego Dee.
Facet jest kryminologiem śledczym, który postanowił przybliżyć zwykłym obywatelom zagadnienia z którymi spotykał się w pracy. Liczba jego publikacji o tematyce kryminalnej jest doprawdy imponująca. „Rozmowy z seryjnymi mordercami” są bodaj pierwszą z nich, która ukazała się w polskim przekładzie. Wydawnictwo Czarna Owca ma w planie cały cykl wydań, więc wypatrujcie zapowiedzi.
Sięgając po książkę, której tytuł ni mniej ni więcej wskazuje, że składać się będzie z zapisów rozmów z seryjnymi mordercami, spodziewałam szeregu wywiadów. Mieliście okazje obejrzeć dokument „Iceman- wyznania mordercy”? Jeśli nie prędziutko nadrabiajcie. Jego rozmowa z psychiatrą dr. Dietzem wstrząsnęła mną i liczyłam na podobne odczucia w czasie lektury z książką „Rozmowy…”. Tymczasem otrzymałam kolejne hym… biografie. Poczułam się zawiedziona, bo spodziewałam się zupełnie innej formuły. Tytułowe rozmowy pojawiają się w skrawkach i są zdominowane przez relacje z procesów, śledztwa, opowieści o dzieciństwie każdego kolejnego sprawcy.
Nie miałabym takiemu rozwiązaniu nic do zarzucenia, gdyby nie fakt, że moje oczekiwania były z goła inne. Każdy rozdział to inny znany morderca seryjny. No, może poza niesławnym mieszkańcem domu Amityville, który moim zdaniem jest raczej mordercą masowym niż seryjnym. Nie mniej jednak po raz pierwszy miałam okazję przyjrzeć się sprawie Ronniego Defeo bez paranormalnej otoczki jaką wokół niej zbudowano. No, horroru by raczej z tego nie było;)
Całą resztę bohaterów już miałam okazję spotkać na kartach innych książek. A więc kogo my tu mamy?
Harvey Louis Caringnan, Arthur Shawcross, John Scripps, Hanry Lee Lucas, Alieen Wuornos, Kanneth McDuff, Carol Bundy, Douglas Clark. Dość popularny zestaw, ale bez szlagierowych przebojów jak Edd Gain, czy Dahmmer 😉 co zwiększa szansę dla Was na zapoznanie spotkanie z kimś z kim jeszcze nie mieliście do czynienia.
Mimo że historie były mi znane zaznaczyłam w sobie w książce kilka smaczków, jak ten dotyczących pewnych skłonności u populacji mężczyzn z chromosomem XYY, czy inne naukowe odniesienia na które wcześniej nie trafiłam.
W żaden sposób nie mogę więc uznać czasu poświęconego na lekturę za zmarnowany, ale obawiam, się, że tytuł publikacji może rozbudzać u czytelnika apetyt na coś co oferuje ona w zbyt małym stopniu. Myślę też, że dla kogoś mniej obeznanego z tematem z pewnością będzie o wiele bardziej trafiona. Sama autora w żaden sposób nie skreślam i czekam na polskie wydania reszty jego książek.
Moja ocena: 6+/10
Za książkę dziękuję wydawnictwu Czarna Owca
PS. Jeśli miałabym Wam polecić książkę o tej tematyce, która najbardziej do mnie trafiła będę tu bardzo oryginalna. Kiedyś szperając w necie natrafiłam na plik word, zatytułowany „Antologia seryjnych morderców”. Brak autora, brak numeru IBSN, opracowanie zupełnie amatorskie, brak podanych źródeł. Żadna następna książka tego typu nie zrobiła na mnie takiego wrażenia. Tak więc Gallu Anonimie, kimkolwiek jesteś, masz u mnie browar.
Dodaj komentarz