Ég Man Þig/ Pamiętam cię (2017)
W małym nadmorskim miasteczku na Islandii starsza kobieta popełnia samobójstwo, wieszając się w koście i bezczeszcząc jego wnętrze. Sprawą interesuje się między innymi miejscowy psychiatra Freyer. Śmierć kobiety wydaje się wiązać z pewnym zaginięciem sprzed lat.
Szwedzi mają Camille Lackberg, Norwedzy Jo Nosebo, a Islandczycy Yrse Sigurðardóttir Oczywiście kryminały skandynawskie to znacznie więcej znanych nazwisk, ale te nasuwaj mi się jako pierwsze kiedy myślę zarówno o literaturze jak i jej ekranizacjach.
Filmowy thriller „Pamiętam Cię” powstał w oparciu o powieść ostatniej z wymienionych, islandzkiej pisarki Yrsy Sigurðardóttir. Miałam do czynienia z jej twórczości, nawet mam jedną z jej książek, w dość słabym tłumaczeniu, nie mniej jednak pomysły autorki uważam za bardzo udane. Nie mam wątpliwości, że stanowią dobry materiał na filmowy scenariusz. „Pamiętam Cię” zdaje się to doskonale potwierdzać.
Wątkiem głównym jest śledztwo w sprawie samobójstwa sędziwej mieszkanki małego miasteczka. Śmierć kobiety to jednak tylko wierzchołek góry lodowej. Okazuje się, że od dłuższego czasu byli uczniowie jednej klasy giną w wypadkach, z czego niektóre z nich budzą poważne podejrzenia. Sprawą interesuję się psychiatra, który przed paroma laty stracił jedynego syna, który zginął bez śladu. Tymczasem jeden z domów przy plaży wynajmuje trójka młodych ludzi, którzy doświadczają czegoś co może mieć związek z serią śmierci.
Bardzo ucieszył mnie fakt, że udało mi się trafić na obraz właśnie islandzkiej produkcji. Nie często takowe do nas trafiają, więc obstawiałam, że będzie to ciekawa odmiana. I tak też było. Film ma zimny, surowy, klimat. Islandzki chłód przenika do kości, a każdy kadr zdaje się to podkreślać. Plenery są bajeczne, więc jest na co popatrzeć. Historia jest złożona, teraźniejszość miesza się z przeszłością, dawno pogrzebane sprawy wracają. Film nie jest typowym kryminałem z brawurowo rozegranym śledztwem. Do głosu dochodzą elementy, które można interpretować jako nadprzyrodzone, czy też takie posiadające duży ciężar psychologiczny.
Moja ocena:
Straszność:2
Fabuła:7
Klimat:8
Napięcie:7
Zaskoczenie:6
Zabawa:7
Walory techniczne:8
Aktorstwo:8
Oryginalność:6
To coś:6
65/100
W skali brutalności:1/10
Gość: Thomasit, *.25.157.171.static.3s.pl napisał
Biorąc pod uwagę Twoją ocenę chyba warto obejrzeć.
Nie jest to typowy straszak, a wręcz film, który doskonale buduje napięcie.