Wish Upon (2017)
Nastoletnia Clare Shannon od chwili samobójczej śmierci matki mieszka z ojcem trudniącym się wywozem śmieci, co stanowi przyczynę kompleksów dziewczyny.
Pewnego dnia pan Shannon wraca do domu z wygrzebanym ze śmietnika skarbem – piękną, starodawną pozytywką z chińskimi inskrypcjami. Daje ją w prezencie córce, a tej udaje się ustalić, że wedle chińskich wierzeń przedmiot ten potrafi spełniać życzenia.
Gdy Clare wypowiada jedno z nich nie bardzo wierzy w ich spełnienie. Okazuje się jednak, że pozytywka faktycznie owo życzenie spełnia. Niestety w życiu nie ma nic za darmo, a Clare wkrótce się przekona, że za każde ze spełnionych życzeń przyjdzie jej zapłacić.
Nie miejcie złudzeń, „Wish upon” jest typowym teen horrorem, który raczej nie będzie w stanie Was wystraszyć. Jego twórca co prawda kręcił się w okolicy poważniejszych produkcji jako operator i wreszcie jako reżyser, ale scenariusz autorstwa Barbary Marshall nie dał Leonettiemu szansy na stworzenie kina grozy z prawdziwego zdarzenia. Film jest oczywiście bardzo przyjemny, jak to teen horrory, gdzie problemom związanym z dorastaniem zazwyczaj poświęca się więcej uwagi niż aspektom paranormalnym. Tu mamy większą równowagę wątków, więc obraz nie przynosi rozczarowania jakie nieodmiennie mi towarzyszy gdy mam do czynienia z mazgajowatymi nielatami w horrorach.
Nasza boahaterka, dość sympatyczne acz niemożebnie zakompleksione dziewczę, otrzymuje od taty niefartowny prezent. Mimo iż nie dowierza w magiczną moc pozytywki postanawia powierzyć jej swoje marzenie. Marzenie brzydkie, bo dotyczy ukarania niefajnej koleżanki. Niefajna koleżanka dostaje kuksańca z rozbiegu, a rozochocona Clare nie zauważa nawet, że spełnienie marzenia zbiegło się w czasie ze zgonem jej czworonożnego przyjaciela.
Wypowiada kolejne życzenie, które pociąga kolejną krwawą zapłatę. Dziewczyna ma do dyspozycji aż siedem życzeń. W końcu, z trudem bo z trudem, zaczyna kojarzyć fakty. Tu rozpoczyna się badanie pozytywki. Ach, rychło w czas, zupełnie jak czytanie instrukcji obsługi po zepsuciu gadżetu.
Fabuła prosta, dość przewidywalna, ale finalnie może przynieść efekt zaskoczenia. Zakończenie przypadło mi do gustu.
Strachu, jak wspomniałam nie będzie tu dużo. Jakieś próby w tym kierunku zostały podjęte, ale mocnych horrorowych scen się tu nie dopatrzyłam. Reasumując, film sympatyczny, niegroźny.
Moja ocena:
Straszność:2
Fabuła: 6
Klimat:6
Napięcie:6
Zabawa:7
Zaskoczenie:6
Walory techniczne:7
Aktorstwo:7
Oryginalność: 5
To coś:5
57/100
W skali brutalności:1/10
Fajny lekki, połączenie Wishmastera z Final Destination. Oglądałem Wish upon a zaraz potem Don’t hang up i powiem szczerze, że film z pudełkiem w roli głównej podobał mi się bardziej 🙂
Lekki I nawet dość zabawny momentami. A w temacie teen horrorów z przesłaniem „uważaj czego sobie życzysz” można jeszcze rzucić okiem na „Pyewacket”. Kanadyjski.